Lewica i liberałowie ryknęli ze świętego (!) oburzenia, gdy podjęto decyzję, że Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego otrzymało 30% kwoty, o którą prosiło czyli 6 milionów złotych. Reakcja dyżurnych lewaków mało mnie obchodzi. Gorzej, że sam minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego zachował się, jak słoń w składzie porcelany. Może nie obchodzi mnie czy gryzły go wyrzuty sumienia, że ma znacznie hojniejszą rękę na różne pseudo-artystyczne happeningi i inicjatywy, które znane są nie z poziomu artystycznego, tylko z tego, że uderzają w tradycyjne wartości. Mam do ministra kultury konkretny zarzut, że przyjął system, w którym orkiestra dęta z Podkarpacia czy śpiewacy z opery w Poznaniu są w tym samym ministerialnym worku, co muzeum związane z religią.
Zdrojewski generuje w ten sposób (na ile świadomie?) wściekłość lokalnych elit artystycznych i samorządowych i, chcąc tego czy nie, szczuje na Kościół. A można przecież, zamiast sięgać prawą ręką do lewego ucha, wydzielić kwoty dla instytucji związanych z kościołami (liczba mnoga!) od pozostałych. Wtedy nie byłoby już tych emocji.
I wreszcie dlaczego Zdrojewski i jego ludzie tak mało gorliwie tłumaczą, że to pieniądze na Muzeum w Świątyni Opatrzności Bożej, a nie tylko na tę świątynię, i że na teatr Warlikowskiego dają przeszło dwa razy więcej, a na Muzeum Wsi Polskiej Radomiu o 1/3 więcej? Komu na tym zależy?
*jest to pełny komentarz, który ukazał się w sobotnim wydaniu „Gazety Polskiej Codziennie” (15.02.2014)
